ALBIGENSES

ALBIGENSES

ab Albiga seu Albigio, de quo supra, dicti, alias Catari, Publicani, Patarini, Gazari, ob varias rationes: Pasagieri, ab exilio; aliisque nominibus a doctoribus suis appellati, contra immensam Pontificum in rebus fidei auctoritatem, quam sibi tribuebant, insurgentes, in quibusdam primo Italiae partibus, maxime quidem in Insubria seu Lombardia, dein et in Gallia, prope ditionem inprimis Tholosanam, et in ditione Albigensi, sub Friderico Barbarossa prodiêre. Hi Papam Antichristum, Ecclesiam Romanam veram matrem fornicationum pronuntiabant, ac puritatem Sacramentorum et dogmatum ex parte tuebantur. Quos Alexander Papa, proin Conciliô convocatô, lanienae rapinisque exposuit, quô pactô dispersi, alibi etiam doctrinam suam disseminârunt, in Bohemia inprimis. Adversus eosdem Dominicus Calarogensis, fundator Ordinis Praedicatorum 12. ann. Tholosae, in qua Provinc. adhuc frequentes erant docuisse fertur. Interim tamen Albigensium numerus in dies crescebat sic ut coetus numerosos variis in locis haberent in Gallia inprimis et Mediolani: ut apud Sigon. l. 18. dicatur: tot haereses non tantum pullulant, imo sylvescunt in Italia, et iam Zizania segetes incipit suffocare. Hinc in Bohemiam, Bulgariam, Croatiam, Germaniam coetus effusi. Naucler. Crantzius, P. Aemil. l. 6. Platina, in Innocentio. III. Cum Valdensibus, qui eôdem tempore prodierunt, a plurimis hactenus iidem habiti, quod dogmata communia complura haberent, nihilominus tum doctrinâ, tum instituis ac ritibus, ab illis probe distinguendi. Communia illorum dogmata fuêre. 1. Iuramentum omne esse illicitum. 2. Confessionem, quae fit in Romana Ecclesia Sacerdotibus, nihil valere: nec Papam, nec alium de Ecclesia Romana posse aliquem absolvere a peccatis: Quod ipsi vero habeant potestatem absolvendi illos, qui ipsorum sectam velint per impositionem manuum suscipere et tenere; eamque potestatem a Deo accepisse qui solus absolvere de peccatis possit. 3. Duas esse Ecclesias, Ecclesiam Christi, quae habeat fidem, in qua omnis et sine qua nullus perveniat ad salutem: et Ecclesiam Romanam quae sit mater fornicationum; et Peculiaria Albigensium: 1. Duos esse Deos, bonum et malum: unde apparet, Manichaeos aliquos, qui ex Asia profugi primo in Bulgaria consederunt, et postea in partes Tholosanas migrârunt, inter ipsos latuisse, illisque, vel saltem maximae parti, haereseos huius virus aspersisse. 2. Omnia Sacramenta Ecclesiae Romanae esse inania atque vana. 3. In S. Cena non esse corpus Christi. 4. Baptismum aquae nihil valere: nec extremam Unctionem, sed utrique manuum impositionem praeferendam. 5. Ordines Ecclesiae Romanae reiecerunt. 6. Matrimonium semper esse cum peccato. 7. Iesum Christum ver am carnem non assumpsisse. 8. Homines in spiritualibus corporibus resurrecturos. 9. Crucem adorandam non esse. 10. Animas esse spiritus de caelo ob peccata lapsos. 11. Gratiam divinam esse amissibilem etc. De ritibus ac institutis eorum vide hîc passim vocibus, Abstinentia, Benedicite, Endura, et ubi de Salutandi eorum ritu. E quibus omnibus conspicuum est, sicut in moribus ipsos cespitâsse constat, enduram. uti vocabant, h. e. inediâ ut mortem sibi accelerarent, in sua communione receptis commendandô: ita etiam in fidei uno alterove dogmate cos impegisse. Mirandum vero magis, quod saeculô adeo barbarô a variis sese erroribus expediverint, quam quod quibusdam implicati fuerint. Nec omnittendum, ieiunâsse illos

hebdomadatim ter in pane et aqua. Porro duo illorum fuisse genera, Perfectos et

Receptos, de quibus suô locô: plura apud Phil. a Limborch Historiâ Inquisit. l. 1. c. 8. et seqq. ubi et de Persecutiombus contra Albigenses et Waldenses institutis. Vide et infra Waldenses. Addam hoc solum quod dicti sint Gall. Albeiots. Ita enim habet titulus Chronici Guilielmi de Podio Laurentii, Incipit Chronica Magistri Guilielmi de Podio Laurentii super historia negotii a Francis, Albigensibus vulgariter appellatis, Albeiots, etc. apud Car. du Fresne in Glossar.